Wanneer aardappelproducenten praten over zaad, bedoelen ze een knol, een vegetatief zaad, niet botanisch. Aardappelknol is een gemodificeerde stengel met een watergehalte van 70-75% en de resterende 25-30% van de droge stof. Het heeft knoppen, waaruit de nieuwe groei begint.
Inhoudsopgave
Wat is aardappelknol
Knol - onderdeel van een plant die speelt rol in het groeiseizoen het hele jaar door. Als opslag van energie en voedingsstoffen dient het om de groei te herstellen tijdens het volgende groeiseizoen en als een middel voor aseksuele voortplanting.
Strikt genomen is dit het topje van de ondergrondse stengel, de wortelstok, die zwelt van voedingsstoffen.
De plant gebruikt opgeslagen energie om nieuwe scheuten te ondersteunen, waardoor het voortbestaan van de soort wordt gewaarborgd. Het helpt de plant voet aan de grond te krijgen, zoals de wortels doen.
Knoldefinitie
Aardappelen zijn een stengelknol met delen van een normale stengel (inclusief knopen die knoppen of ogen worden genoemd) en een internode. Door structuur heeft elk knooppunt een bladvoetafdruk, kan het ontkiemen en uitgroeien tot een nieuwe stengel.
De plant is gegroeid uit hele en gesneden aardappelen, en het aantal stengels verkregen uit het geplant exemplaar, afhankelijk van het aantal ogen en de fysiologische leeftijd.
De nieren zijn gerangschikt in een spiraal, beginnend aan het einde tegenover het punt van bevestiging aan de stolon. De terminale knop verschijnt op het uiterste punt van de stolon-bevestiging, wat apicale dominantie aantoont, net als een normale stengel.
Binnenin de knol zit gevuld met zetmeel opgeslagen in een vergroot parenchym, zoals cellen. Het binnenste gedeelte heeft een celstructuur die kenmerkend is voor elke stam (kern, vasculaire zones en cortex).
Hoe een knol te vormen
Stamknol gevormd uit ingedikte wortelstokken (ondergrondse stelen) of stolonen die zich ontwikkelen vanuit de onderste bladbijholten op de stengel en ontkiemen in de grond.
Stolon verlengt gedurende lange dagen wanneer er hoge niveaus van auxines zijn die de groei van stolonwortels voorkomen. Voordat een nieuwe aardappelformatie begint, moet stolon van een bepaalde leeftijd zijn.
De bladeren, terwijl de plant groeit, produceren zetmeel,die wordt getransporteerd naar de uiteinden van ondergrondse stengels (stolons). Ze verdikken en vormen verschillende knollen dichter bij het grondoppervlak.
Hun zwelling treedt op wanneer de plant begint te investeren in hen de meeste van haar middelen. Knolvorming is voltooid wanneer bodemtemperatuur bereikt 27 ° C. Aardappelen worden beschouwd als de cultuur van het koude seizoen.
Plagen en ziekten
Phytophthora
Het blijft een serieus probleem voor aardappelen. De ziekte veroorzaakt door het phytophthora-mycelium, Phytophthora infestans, verspreidt zich snel in gebladerte en aardappelen. In gematigde streken herbergen aarde of plantenresten de ziekteverwekker tussen seizoenen.
Het overleeft in geïnfecteerde exemplaren dat Blijf sinds vorig seizoen in de grond. Zaadstukken kunnen ook worden geïnfecteerd en het pathogeen bevatten. Wanneer er nieuwe scheuten van geïnfecteerde zaden verschijnen, infecteert de schimmel en vervolgenssporuliruet op nieuwe groei.
sporangia
Microscopische, aseksuele sporen die de ziekteverwekker produceert. Onder gunstige omgevingscondities, verspreid door de lucht of water. Ze landen op gebladerte en bij lage temperaturen en voldoende vocht vormen ze en maken ze zoösporen vrij die migreren over het oppervlak van het natte blad.
Elke zoospore ontkiemt uiteindelijk in de aangegeven omstandigheden en stuurt een embryonale buis in het bladweefsel. Penetratie in de opperhuid in verschillende gebieden, veroorzaakt kleine bruine vlekken. Ze breiden zich snel uit tot grote rot.
Gemeenschappelijke korst
Infectie van aardappel met fytopathogene Streptomyces-schurft. Tekenen van infectie verschijnen op het oppervlak met kurken formaties bruine onregelmatige vorm in diameter tot enkele millimeters.
De ziekte heeft geen invloed op de opbrengst, hoewel deze de kwaliteit ervan vermindert. Geïnfecteerde aardappelen zijn eetbaar, de kwaliteit en smaak van het vlees is hetzelfde als in gezonde exemplaren. De reden voor de gewone korst is het gebrek aan water bij het kweken van de plant.
Zilveren korst
Veroorzaakt door de ziekteverwekker Helminthosporium solani.Lichtbruine vlekken die op de knol verschijnen, veranderen de doorlaatbaarheid van de huid, wat leidt tot krimp en verlies van water. Ideale omstandigheden voor de verspreiding van de ziekte - hoge temperatuur en hoge luchtvochtigheid.
Poederachtige korst
Veroorzaakt door de Spongospora subterranea pseudo-paddenstoel f. sp. Tekenen omvatten lichte schade. (witte gezwellen) vroege ziektevordert naar heldere puisten (in de vorm van wratten) op het oppervlak van knollen.
Met rijping worden ze prominent, barst en vormen ze zweren die gevuld zijn met een bruine poederachtige massa.
Oosporosis of scab tuberculate
De veroorzaker is Ascomyceteum mushroom, Polyscytalum pustulans, die de ogen op zaadknollen beïnvloedt.
ongedierte
insectendie ziekten van aardappelen en schadelijke plant:
- colorado kever;
- aardappel mot (fluorimea);
- grote bladluis;
- nematode.
-
- Colorado kever
-
- Ftorimeya
-
- Aardappelluis
-
- nematode
Aardappelstructuur
Aardappelen - kruidachtige meerjarige plant, afhankelijk van het ras groeit tot 100 centimeter. De bladeren sterven af na de bloei, vruchtvorming en knolvorming. De bloemen zijn wit, roze of paars met gele meeldraden (de huid van de knollen is afhankelijk van de kleur van de bloem).
cultuur voornamelijk kruisbestoven door insectenmaar ook zelfbestoven. Het signaal voor de vorming van knollen is in de regel een afname van de lengte van daglicht, maar in commerciële variëteiten wordt deze trend geminimaliseerd.
Aardappelen zijn onder meer:
- gemalen deel van de plant (of toppen): een vertakkende struik bestaande uit verschillende stelen (van 4 tot 8);
- de bladeren donkergroen met tussenpozen—ongepaarde—pinnately—ontleed, spiraalvormig op de stengel aangebracht. Elk blad wordt weergegeven door de hoofdnerf (as), paren van tegenoverliggende lobben, waartussen er lobben zijn en tussen hen - dochki (het aantal hangt af van de leeftijd van het blad), een ongepaarde kwab wordt op de bovenkant van het blad geplaatst;
- bloemen biseksueel en hebben de hoofdonderdelen: kelk, nimbus, mannelijk element (staminaat) en vrouwelijk element;
- uitlopershet vormen van de onvoorziene wortels in de knooppunten en nieuwe planten van de knoppen.
Wat zijn de vruchten van aardappel
Wanneer vervaagd, produceert de plant kleine groene vruchten die lijken op groene kerstomaatjes. Planten die groeien uit knollen zijn klonen van ouders.
Nieuwe rassen worden gekweekt uit zaden, die vervolgens vegetatief worden vermeerderd. Vruchtbaar fruit bevat meer dan 200 aardappelzaden in tetraploïde variëteiten.
Wortelgewassen, wortelstokken, knollen, wortelknollen behoren tot het wortelsysteemze moeten niet worden verward met de vruchten. In de botanie worden echte wortels (wortels en wortelknollen) onderscheiden van niet-wortels (knollen, wortelstokken).
| Wortelgewas | plantenorgel verhoogd om energie op te slaan in de vorm van koolhydraten;
geassocieerd met het wortelstelsel (zoals het eerste deel van de naam zegt), geen vrucht (het tweede deel van de naam is vanuit biologisch oogpunt onjuist) |
| wortelstok | gemodificeerde ondergrondse stengel van de plant met onvoorziene wortels, rudimentaire bladeren en okselknoppen |
| knol | verkorte shoot, aangepast om energie op te slaan (koolhydraten) of water |
| Wortelknol | verdikking van de wortels (hoofd of accessoire) als gevolg van de afzetting van voedingsstoffen voor de stam |
Stolon lijkt op de wortelstok, maar is daarentegen de hoofdstam van de plant. Scheuten van de stolon ontwikkelen zich van de bestaande stengel, hebben lange internodiën en vormen uiteindelijk nieuwe scheuten.
Biologische kenmerken van cultuur
Van plant tot rijping, varieert de periode van 80 tot 150 dagen, afhankelijk van de variëteiten. De levenscyclus van aardappelen wordt gekenmerkt door initiatie en groei, gevolgd door een periode van rust, ten slotte ontkieming, wat leidt tot de volgende vegetatieve generatie.
Kieming start na een periode van rust gaat gepaard met een verhoogd cellulair metabolisme. Zaailingen verschijnen uit de nieren (ogen).
Opvolgen worden gevormd alle plantaardige delen. Fotosynthese vindt plaats. De eerste en tweede fase duren 30 tot 70 dagen, afhankelijk van de plantdatum, bodemtemperatuur en andere omgevingsfactoren, de fysiologische leeftijd van de knollen en de kenmerken van specifieke rassen.
Knolvorming komt ongeveer 30 tot 60 dagen na het planten van zaadknollen voor, van laterale subsurface-knoppen die zich ontwikkelen aan de basis van de hoofdstam, die zich, onder de grond, ontwikkelen tot stolonen als gevolg van diagravropropische groei.
Wanneer de omstandigheden gunstig zijn voor de initiatie van knollen, stopt de verlenging van de stolon en de cellen die zich in de kern en de cortex van het apicale gebied van de stolon bevinden, expanderen eerst en delen dan longitudinaal.
De combinatie van deze processen leidt tot zwelling van het sub-deel van de stolon. Deze fase is geassocieerd met bloei (maar niet altijd).
In het proces van expansie knollen verzamelen koolhydraten (voornamelijk zetmeel) en eiwitten. Vermindering van de algehele metabole activiteit, ze gedragen zich als gewone opslagvaten.
Knollen worden 90 tot 160 dagen na het planten geoogst, afhankelijk van de variëteiten, productiegebied en marketingomstandigheden. Zetmeel is typisch goed voor 20% van het verse gewicht van een volwassen knol.
na de aardappelranken sterven af, de knolschil verdikt en verhardt (suiker verandert in zetmeel), wat zorgt voor een betere bescherming van de knollen tijdens de oogst, inclusief door het binnendringen van pathogene micro-organismen daarin te blokkeren.
Hoewel de rustperiode wordt bepaald door de afwezigheid van zichtbare groei, blijven slapende meristemen metabolisch actief, alleen wordt de snelheid van veel cellulaire processen onderdrukt.
De chemische samenstelling en voedingswaarde van aardappelen
Knol bevat gemiddeld ongeveer 78% water, dus alleen de resterende 20% heeft een directe voedingswaarde. Koolhydraten (18,4%) zijn de meest voorkomende voedingsstoffen van aardappelen, vertegenwoordigd door zetmeel en enkele oplosbare koolhydraten van dextrose, suiker.
Bij jonge knollen een groot aandeel suikers en minder zetmeel. Maar hoe langer het in de bodem zit, hoe meer het zetmeelgehalte toeneemt. Als kieming optreedt, wordt een deel van het zetmeel omgezet in oplosbare glucose.
Soms hoor je dat de aardappelen onverteerbaar zijn vanwege het hoge gehalte aan cellulose. In feite heeft dergelijke kritiek geen basis. Het cellulosegehalte is minder dan 0,5%, zoals in veel granen en groenten.
vet of etherextract verschijnt in onbeduidende hoeveelhedenhet kan bijna genegeerd worden bij het bespreken van de voedingswaarde, vooral omdat het meeste in een oneetbare schil zit in de vorm van een wasachtig lichaam.
Aardappelproteïnen zijn verdeeld in drie groepen: patatine, proteaseremmers en hoogmoleculaire eiwitten. Patatineglycoproteïne is goed voor ongeveer 20% van de totale hoeveelheid oplosbaar eiwit in aardappelen. Patatine vertoont enzymatische activiteit, speelt een rol bij de bescherming tegen ongedierte en pathogenen.
Niet-eiwitvormen van stikstofhoudende stoffen in aardappelen zijn asparagine en een kleine hoeveelheid aminozuren. Het is mogelijk dat ze de spijsvertering bevorderen of een vergelijkbaar doel dienen.
De belangrijkste mineralen in aardappelen zijn kalium- en fosforzuurverbindingen. Er zijn verschillende organische zuren (citroenzuur, wijnsteenzuur en barnsteenzuur), die verschillen in knollen van verschillende leeftijden en in sommige houden rekening met de smaak van aardappelen.
Aardappelen zijn een goede bron van vitamine B6 en een goede bron van kalium, koper, vitamine C, mangaan, fosfor, niacine en voedingsvezels.Bevat veel fytonutriënten met antioxiderende werking. Onder deze belangrijke gezondheidsbevorderende verbindingen zijn carotenoïden, flavonoïden en cafeïnezuur.
Aardappelapplicatie
In de moderne wereld, aardappelen niet alleen gebruikt voor voedsel, inclusief de productie van alcoholische dranken.
Onder de honderden andere manieren om aardappelen te gebruiken:
- zetmeel in de voedingsindustrie wordt gebruikt voor de productie van verdikkingsmiddelen, in de textielindustrie - kleefstoffen en voor de productie van papier en karton;
- onderzocht om polymelkzuur te verkrijgen voor gebruik bij de productie van kunststofproducten; zetmeel dient als basis voor biologisch afbreekbare verpakkingen;
- aardappelschil gemengd met honing - folk remedie voor brandwonden in India. In brandcentra experimenteren landen met een dunne buitenlaag van knollen om brandwonden te behandelen;
- onderzocht door wetenschappers vanwege zijn klonale aard, sequentieel weefselparenchym, lage metabole activiteit.
Culturele geschiedenis in Europa en Rusland
De Spaanse conquistadores kwamen eerst aardappelen tegen toen ze in 1532 in Peru aankwamen op zoek naar goud. Na de komst van aardappelen in Spanje in 1570, begonnen verschillende Spaanse boeren ze op kleine schaal te verbouwen, voornamelijk als voedsel voor vee.
Uit Spanje verspreidden aardappelen zich in de late zestiende eeuw naar Italië en andere Europese landen aanvankelijk van de mensen ontving hij geen warm welkom.
In Noord-Europa werden aardappelen in botanische tuinen geteeld als een exotische nieuwigheid. De introductie van aardappelen in Rusland wordt traditioneel geassocieerd met de naam van Peter de Grote.
Volgens een andere versie gaf Catharina de Grote de burgers de opdracht om de knollen te gaan kweken, maar de meerderheid van de mensen, gesteund door de Orthodoxe Kerk, die beweerde dat aardappelen niet in de Bijbel werden genoemd, negeerde deze indicatie.
Tot 1850 werden aardappelen in Rusland niet veel verbouwd.tot Nicholas begon ik de volgorde van de keizerin te implementeren.
Aardappelen - een belangrijk model van de plant. Het heeft verschillende biologische kenmerken die het een aantrekkelijk model maken om te studeren. Net als veel andere belangrijke gewassen zijn aardappelen polyploïde. Het effect van polyploïdie op de productie van gewassen moet nog worden bepaald, maar de prevalentie ervan in gewassen biedt bepaalde voordelen.